Zmarł prof. dr hab. inż. Viktor Kornaraki

Z głębokim żalem zawiadamiamy,

że w dniu 23 marca 2024 r.

zmarł prof. dr hab. inż. Viktor Kornaraki.

Profesor Viktor Kornaraki urodził się 21 sierpnia 1942 r. w Batumi w Gruzji. Studiował w Instytucie Technologicznym im. M.W. Łomonosowa w Odessie, który ukończył w 1964 r. i odebrał dyplom inżynierski o specjalności fizyka cieplna.

W 1970 r. na Akademii Chłodniczej w Odessie obronił rozprawę doktorską pod tytułem „Badanie nad wymianą ciepła powierzchni ożebrowanej w płynie materiału ziarnistego” i uzyskał stopień doktora w dziedzinie nauk technicznych w zakresie podstaw teoretycznych fizyki cieplnej.

W 1984 r. w Instytucie Fizyki Cieplnej Akademii Nauk Ukrainy w Kijowie obronił rozprawę habilitacyjną pod tytułem „Podstawy naukowe opracowań wymienników cieplnych z ruchomym zwartym złożem materiału ziarnistego” i uzyskał stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk technicznych w zakresie przemysłowej energetyki cieplnej.

W 1989 r. uzyskał tytuł naukowy profesora. Prace dydaktyczno-naukowe prowadził w:
- Instytucie Technologicznym im. M.W. Łomonosowa w Odessie (1965-1993 r), jako asystent, docent, profesor, kierownik katedry;
- Uniwersytecie Technicznym w Komsomolsku nad Amurem (1988-1991r.), jako profesor, kierownik katedry;
- Wrocławskiej Akademii Rolniczej (1999-2000), jako profesor;
- Uniwersytecie Opolskiem, (od 1 lutego 1993 r. do 30 września 2012 r.), jako profesor.

Prowadził promotorstwo pięciu rozpraw doktorskich w dziedzinie nauk technicznych w zakresie wymiany ciepła oraz suszenia materiałów ziarnistych.

Był autorem cennych publikacji naukowych, do których należą: dwie monografie z zakresu wymiany ciepła i masy w zwartym złożu materiału ziarnistego, 67 patentów, 65 artykułów w czasopismach. Wygłosił 46 referatów na międzynarodowych i krajowych konferencjach.
Prowadzony zakres dydaktyki obejmował m.in. przedmioty: Procesy wymiany ciepła i masy, Termodynamika, Procesy i aparaty przetwórstwa spożywczego, Analiza rozwiązania zadań nietrywialnych, Zasady badań naukowych.

Praca naukowa była treścią życia Profesora. Był człowiekiem o wielkiej wrażliwości, dążącym do prawdy, odważnym i honorowym. Lubił muzykę poważną, literaturę piękną, nie rozstawał się z dziełami wielkich filozofów. W sercach i umysłach swoich uczniów i współpracowników pozostawił trwały ślad.

Dziś, żegnając Profesora Viktora Viktorowicza chcemy przypomnieć jego słowa, które często powtarzał: „Życie jest piękne, warto je cenić każdego dnia, idź z podniesioną głową, miej pierś wypiętą do przodu". Te słowa będą dla nas przewodnikiem i przypomnieniem o tym, jak pracował i żył.

W codziennym biegu, zajęci różnymi sprawami, nie dostrzegamy złożoności życia ludzkiego, będącego niczym elementy skomplikowanej układanki. Ciągle mamy nadzieję, że jest jeszcze dużo czasu na spotkania z rodziną, przyjaciółmi czy znajomymi, że zdążymy, że jeszcze coś zrobimy dla siebie i bliskich... , jednakże nadzieja zawodzi, a śmierć bywa często szybsza od realizacji naszych planów, pozostawiając nas w smutku, żalu, z niewypowiedzianymi słowami…